brodacz

brodacz: brodacz I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos V, lm M. -e, D. -y {{/stl_8}}{{stl_7}}'mężczyzna mający bujne owłosienie w dolnej części twarzy' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}brodacz II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mż III {{/stl_8}}{{stl_7}}'zwierzę mające pod pyskiem pęk długiej sierści, ptak mający na podgardlu lub na piersiach pęk wystających piór' {{/stl_7}}

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

brodacz — m II, DB. a; lm M. e, D. y 1. lm B.=D. «człowiek mający bujny zarost na dolnej części twarzy, człowiek brodaty» 2. lm B.=M. «zwierzę mające pęk dłuższej sierści pod pyskiem lub pęk piór na piersi lub na podgardlu» ∆ zootechn. Brodacz monachijski … Słownik języka polskiego
miech — pot. Sapać jak miech kowalski «sapać bardzo głośno, oddychać z wielkim wysiłkiem»: Nim zdołał się podnieść, brodacz – sapiąc jak miech kowalski – chwycił go żelaznym chwytem za kark. A. Szklarski, Kangury … Słownik frazeologiczny
cap — I m IV, DB. a, Ms. cappie; lm M. y 1. «baran lub kozioł, zwłaszcza stary lub wykastrowany» Beczenie capa. ◊ pot. Głupi jak cap «bardzo głupi, tępy» przen. pot. a) «człowiek brodaty; brodacz» b) «człowiek głupi; głupiec, bałwan» 2. łow. «samiec… … Słownik języka polskiego
sznaucer — m IV, DB. a, Ms. sznaucererze; lm M. y «pies o szorstkiej sierści czarnej lub szarej, z charakterystyczną brodą i krzaczastymi brwiami; brodacz monachijski; w lm rasa tych psów» ‹niem.› … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias